در زمان امام علی (ع)مردم به ایشان پشت کردند.امام علی(ع)خانه نشین شدند.امام علی(ع)با چاه درد دل میکردند.یار نداشتند.

میدونید چیه؟پشت کردن به یه نفر حتما به معنای این نیست که در مقابل طرف شمشیرت رو از رو ببندی.

گاهی اوقات بی تفاوت بودن نسبت به اون فرد حتی از شمشیر از رو بستن هم بد تره.

اگه نسبت به اون فرد بی تفاوت باشی یعنی بهش پشت کردی.

اگه ما گرفتار زندگی روزمره هستیم و یادی از امام عصرمون نمیکنیم یعنی نسبت بهشون بی تفاوتیم.

اگه نسبت به ایشون بی تفاوتیم یعنی تنهاشون گذاشتیم.اگه تنهاشون گذاشتیم یعنی بهشون پشت کردیم و اگه بهشون پشت کردیم یعنی یار ندارن. یعنی ما با مردم کوفه فرقی نداریم.

یه روایتی شنیدم که میفرمایند:امام زمان زیر چشمشون زخم شده از اشک های فراوانی که میریزند.تصور کنید.

تا به حال فکر کردیم که ما توی طول روز چند بار از امام زمان یاد میکنیم؟

نکنه نکنه زور محشر حضرت زهرا از ما روی برگردان باشند .نکنه ایشان رویشان را از ما برگردانند و بگویند:اینها همان کسانی هستند که در دنیا پسرم رو تنها گذاشتند و بهش پشت کردند.

 

                                  

یا صاحب الزمان ادرکنی